Broeder Wolfgang kwam naar Koningshoeven na een ontmoeting met abt Bernardus. “Ik ben gaan werken in de bakkerij en heb daarnaast de ruimte gekregen om mij creatief te ontwikkelen”, vertelt hij. “Mijn atelier is het verlengstuk van mijn kloosterkamer, met schilderijen als expressie van mijn ziel.”
‘Ik wil armer en vrijer worden’
“Voor mij betekent het kloosterleven dat ik samen met anderen op weg ga voor de ontmoeting met God. Ik heb anderen nodig voor mijn eigen zoektocht en ik probeer er ook voor hen te zijn. Deze gemeenschap is een leerschool voor hoe ieder van ons met God omgaat. In mijn leven als monnik wil ik steeds armer en vrijer worden, met mijn handen geopend voor de liefde van God. Uw wil geschiede.”
‘Eén mooi geheel’
“Maar”, benadrukt Wolfgang, “dat betekent niet dat ik passief ben. Het betekent juist dat ik antwoord moet geven. ‘Wat doe jij?’, vraagt God van ons. Met vallen en opstaan geef je antwoord en vind je de weg naar God. Dan wordt je leven als een mozaïek. Los van elkaar bestaat een mozaïek uit waardeloze scherven, maar samen vormen zij in al hun gebrokenheid een mooier geheel”.
