In memoriam: broeder Christian Pirenne

Hoe kan het toch samengaan: uitgezonden worden en in afzondering leven? Welke betekenis kan het leven van monniken en monialen hebben voor de wereld en voor de verkondiging van het evangelie?

Misschien deze: trachten een geestelijke oase te zijn in een veelal materieel gekleurde woestijn, een bescheiden getuigenis te geven van eenvoud en soberheid in een wereld van steeds meer behoeften, een stil protest te laten horen tegen onzuiverheid van leven en van handelen. De diepste zingeving is zelf zo goed en zuiver te leven én in gebed de wereld voor God te brengen. Dit heeft, hoe ongemerkt ook, een uitstraling die verder reikt dan onze grenzen.

Een kluizenaar van onze dagen schrijft: ’De zorgen en de noden van de mensen zijn me hier in de eenzaamheid veel meer nabij’. En de zo strijdbare Dietrich Bonhoeffer getuigde: ’Onze tijd heeft vooral nood aan christenen die in stilte bidden en het goede doen’. Uit liefdesgemeenschap van God en de mensen komt leven voort.

Nog een keer die vraag: Hoe kun je, steeds levend in dezelfde gemeenschap en op dezelfde plaats, een zending hebben naar buiten toe, naar de wereld? Ook Jezus leefde de meeste jaren onopvallend in Nazareth. In dagelijkse trouw aan zijn leven is Hij zich zijn roeping voor de wereld bewust geworden. Zijn kleine wereld werd de plaats waar het mosterdzaadje van het Rijk Gods in Hem kon ontkiemen en uitgroeien. Later beperkte zijn zending zich tot de grenzen van zijn volk Israël. Pas na zijn opstanding gaf Hij zijn leerlingen de opdracht om, gedreven door de Geest, zijn blijde boodschap aan alle mensen te verkondigen, tot aan de uiteinden van de aarde.

Paus Paulus VI sprak van ‘het apostolaat van het verborgen leven’. En de zalige Startets Siloan van de Athos zegt: ‘De wereld houdt stand door het gebed’. Voor liefde en gebed bestaan er geen begrenzingen. Een monastieke gemeenschap heeft een bijzondere roeping te delen in de universele zending van Jezus Christus. Wat wij kunnen bijdragen, lijkt niet veel. Maar in liefde met Christus verbonden, betreden wij de ruimte van de hele wereld en ontmoeten we alle mensen.

Deze tekst is afkomstig uit de bundel ‘Kloostermuren. Wat zit daar achter?’, in 2002 geschreven door  broeder Christian bij zijn professie.