De monnik en zijn verhaal

Broeder Wigbert: ‘Ik ben gekomen om te blijven’

Als 'chef' van de Kloosterwinkel is Broeder Wigbert voor veel mensen hét gezicht van Abdij Koningshoeven. Hij trad in 2001 op latere leeftijd in. Hij was eigenlijk alleen gekomen voor enkele dagen van bezinning op een moment dat alles wat vastliep in zijn leven.

‘Ik ben nu een evenwichtiger mens’

Al snel wist hij dat hij hier thuis hoorde. “Het is zo gegaan”, vat Wigbert zijn roepingsverhaal nuchter samen. “Het monnikenleven biedt veel structuur en een solitair bestaan. Dat ligt mij. Het is veel drukker dan de meeste mensen denken, maar door de vaste regelmaat schept het ook veel rust. Ik ben in het klooster evenwichtiger geworden. De grote professie, het moment waarop ik mij voorgoed aan de abdij verbond, heb ik als een kruispunt ervaren. Ik ben gekomen om te blijven.”

Broeder Wolfgang: ‘Het leven is als een mozaïek’

Broeder Wolfgang kwam naar Koningshoeven na een ontmoeting met abt Bernardus. “Ik ben gaan werken in de bakkerij en heb daarnaast de ruimte gekregen om mij creatief te ontwikkelen”, vertelt hij. “Mijn atelier is het verlengstuk van mijn kloosterkamer, met schilderijen als expressie van mijn ziel.”

‘Ik wil armer en vrijer worden’

“Voor mij betekent het kloosterleven dat ik samen met anderen op weg ga voor de ontmoeting met God. Ik heb anderen nodig voor mijn eigen zoektocht en ik probeer er ook voor hen te zijn. Deze gemeenschap is een leerschool voor hoe ieder van ons met God omgaat. In mijn leven als monnik wil ik steeds armer en vrijer worden, met mijn handen geopend voor de liefde van God. Uw wil geschiede.”

‘Eén mooi geheel’

“Maar”, benadrukt Wolfgang, “dat betekent niet dat ik passief ben. Het betekent juist dat ik antwoord moet geven. ‘Wat doe jij?’, vraagt God van ons. Met vallen en opstaan geef je antwoord en vind je de weg naar God. Dan wordt je leven als een mozaïek. Los van elkaar bestaat een mozaïek uit waardeloze scherven, maar samen vormen zij in al hun gebrokenheid een mooier geheel”.

Broeder Isaac: ‘Dat oergevoel van thuiskomen’

Broeder Isaac is de prior van Abdij Koningshoeven. Maatschappelijk betrokken, door duurzaamheid gedreven en voortdurend bezig. Na een loopbaan met leidinggevende functies in het Wilhelmina Kinderziekenhuis trad hij op 43-jarige leeftijd in. “Een oergevoel van thuiskomen liet mij niet meer los”, vertelt hij. “Na twee jaar meedraaien in de weekenden besloot ik de drempel van de abdij definitief over te steken.”

Innerlijk overtuigd

Zijn organisatorische en zakelijke talenten werden al snel met dankbaarheid ingezet. Hij is betrokken bij de brouwerij en er kwamen, dankzij zijn gedrevenheid, een bakkerij en een kaasmakerij bij. Bovendien is hij voortdurend bezig met nieuwe initiatieven. Vooral in ‘duurzaamheid’ bijt hij zich vast, omdat hij de innerlijke overtuiging heeft om het goede te doen “en zuinig te zijn op wat God ons gegeven heeft”.