Requiem in Koningshoeven: ‘Schoonheid brengt troost’

Requiem in Koningshoeven: ‘Schoonheid brengt troost’

Requiem in Koningshoeven: ‘Schoonheid brengt troost’

19 november 2021 - Op zondag 7 november 2021 vond in de Abdijkerk het requiem-concert ‘Schoonheid brengt troost’ plaats. Dat gebeurde met medewerking van het koor Ad Parnassum dat onder leiding van Anthony Zielhorst voor de twaalfde keer een concert in de kerk van Abdij Koningshoeven verzorgde.

 

De coronamaatregelen legden allerlei beperkingen op, maar die deden niets af aan de kwaliteit van het concert. Op het programma stonden de Musikalischen Exequien van Heinrich Schütz (1585-1672) en stukken uit de Matthäus Passion van Friedrich Funcke (1642-1699). Hoogtepunt was de première van Memento Nostri van de hedendaagse Grieks-Nederlandse componiste Calliope Tsoupaki, tussen 2018 en 2020 ‘Componist des vaderlands’. Haar werk Memento Nostri maakte tijdens het requiem diepe indruk door de verwevenheid van Oosters-orthodoxe en Westerse liturgische klanken.

 

 

‘Einde aan polarisatie’

Tijdens het requiem verzorgde Abt Bernardus een korte overweging rond een tekst van dichter Ramsey Nasr (Dichter des Vaderlands tussen 2009 en 2013): ‘Terwijl de extremen het land verscheuren, wordt de middenmoot gegijzeld – dus wat gaan we doen? Hoe kunnen we vooruit, omgeven door hysterie en stompzinnigheid? Dat is de vraag die mijn geweten mij stelt.’ Het antwoord op deze vraag formuleerde Vader Abt zo: “Volgens mij kunnen we alleen maar ademen met twee longen. We hebben twee ogen gekregen om te zien, twee oren om te luisteren, twee neusgaten om te ruiken, twee handen om te voelen, twee benen om te gaan, een linker- en een rechter hersenhelft om te denken. Maar we gebruiken die allemaal vaak maar als één. Terwijl we slechts één mond hebben die we gebruiken voor zeventien miljoen polariserende geluiden. Net als ons menselijk lichaam is onze samenleving gebouwd op tegenstellingen die naar elkaar luisteren, die met elkaar in spanning staan maar juist daardoor iets nieuws creëren. Over haar muziek zegt Tsoupaki: ‘Het gaat altijd over de contradictie en het samengaan van twee gevoelens die elkaar complementeren: verlies en vreugde. Je kunt nooit alleen maar droevig zijn om verlies, maar je kunt ook niet alleen maar blij zijn, want het leven betekent verlies.’ Bewust ademen met twee longen, dat is wat we kunnen doen. Alleen zo ontstaat schoonheid die troost brengt en hopelijk een einde aan de polarisatie.”